Toen ik de diagnose ADHD kreeg, had ik meerdere Ooo ...momentjes. Je kent het wel: die momenten waar Ineens de puzzelstukjes van je leven beginnen te passen. En begreep ik waarom ik me altijd voelde als een wervelwind in een wereld vol ordelijke briesjes. Mijn eerste vraag was, uiteraard, "En nu?"
Met de puzzelstukjes komen ook de onzekerheden. Nu heb ik een stempel, hoe gaan mensen reageren, vertel ik het wel of niet. Is het nu opgelost? Raak ik mezelf kwijt? Vanalles gaat er door je hoofd. Voor degene met ADHD of vermoedens ervan heel herkenbaar. Kan ik het accepteren, want je hebt toch ADHD als je druk bent. En ik ben niet altijd druk, ik trek me vaak terug en bekijk de situatie van een afstand. Maar kan ook ontzettend impulsief zijn en als ik ergens met veel enthousiasme aan begin, denk ik daarna waar ben ik aan begonnen.
Zo ben ik begonnen aan groepssessies, waar ik absoluut tegenop zag. Maar me wel wat inzichten gaf over het hele ADHD gebeuren. Kennelijk ben ik dus niet de enige die " Aparte" trekken heeft. En dat gaf ook wel weer rust. Ondertussen gesprekken met een psychiater over medicijnen. En dat vond ik wel erg eng. Ik was bang dat ik mijzelf niet meer kon zijn en een duf persoon werd. Maar ook dat heeft mij rust gegeven en mijn hoofd wat minder dol gemaakt. Ik ben nog steeds mezelf alleen denk ik ietsje beter na en ben niet meer zo moe omdat mijn hoofd geen overuren maakt. Medicijnen zijn niet de oplossing zeggen ze ook. Het geeft je rust en dat klopt. Dat is uiteraard voor iedereen anders. Maar vanaf toen ben ik dus elke dag aan de drugs ;).
Mijn kinderen zeggen regelmatig Poeh mama doe eens normaal. Maar ik vind het ook heel leuk dat je zo gek en eigenwijs doet af en toe. Want dat is beter dan een saaie moeder. Nou dat vind ik dus ook.
ADHD leert je dat je eigen normaal misschien anders is, en dat is helemaal prima. Je begint te begrijpen dat wat voor anderen vanzelfsprekend is, voor jou misschien een uitdaging is, en dat is oké. Je leert je eigen ritme te vinden en te volgen.
En zo gaat het leven verder, met een beetje meer kleur en een beetje meer avontuur. ADHD is geen eindpunt, maar een nieuw begin in dit chaotische, prachtige reis genaamd het leven. Dus zet je schrap, houd je vast en geniet van de rit!
Ik ga proberen om elke week een onderwerp aan te snijden en daar ook mijn eigen ervaring en verhaal bij te vertellen.
Tot dan
Reactie plaatsen
Reacties